“Bak mesela, diye düşünüyordu zaman zaman. Topu topu kaç yıl için geliyoruz dünyaya? Yetmiş, bilemedin seksen. Yani, aslına bakarsan dünya için de, şu dünyadan gelip geçen insanlık için de, evren için de hiçbir şeyiz. Göz açıp kapayıncaya kadar gelip geçeceğiz. Ama yine de birbirimizi yiyoruz. Neden? (…) Çünkü insan yemeden duramaz da ondan. İnsan hep acıkır. Hoş, öbür canlılar da öyle. Ama başkalarına oranla insan daha derin, daha doyumsuzca acıkır. İnsanın sadece karnı değil, ruhu da acıkır. Hırsları da. Sevgisi de. Yani abartmayayım da, insan kendisini ve soydaşlarını yemeden duramaz. Hem de durmak da istemez. Oysa evrende hiçbir şey olmadığını bilmenin insana sadece acı vermesi gerekirdi değil mi? Hayır. Bu bilgi onu daha çok acıktırır. Öğrendikçe acıkır, acıktıkça öğrenir ve sonra çaresizce yine acıkmakla doymaya çalışır. Ve de ne yazık ki, insanoğlunun en açı ve en açgözlüsü de en çok bilenleridir.”
Sayfa 151 - YKYKitabı okudu
·
26 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.