Farklı olan yazar mı yoksa biz miyiz? Zaman zaman herkes kendisini çok farklı hisseder. Yaşanılan olaylardan sonra insanlığa inancını kaybeder, ne onlara ne de kendisine inanır insan. İnsanlığa inancım kalmadı diyip nasıl kendine güveni tam olabilir insanın? Sonuçta kendi de bir insandır. Kimsenin samimiyetine ve doğruluğuna inanmadığım şu günlerde bu eserle karşılaşmam yalnızlık duygumu köreltti. Gerçek ile kurgunun birleşimi olan bu eser nasıl da bazı insanlarda tamamen gerçek olabiliyordu? Açıkcası okumadan önce ya bu hayatı kendi hayatımın bir aynası gibi görürsem diye çok korkmuştum. Okuyunca beni daha iyi anlayacağınızı umuyorum. Sayfalar arasında uzun uzun bekleyip düşünmeme sebep olduğu için bitirmem 1 gün yerine 4 güne yayıldı. Uzun süre üzerinde durup cevabına "evet, kesinlikle bu." diyemediğim sorular var. Gerçekten karşımızdaki toplum derken ne demek istiyor? Toplum bunu kabul etmez, toplum şöyle der, toplum bunu yapar derken; ben kabul etmem, ben böyle söylerim, ben bunu yaparım mı? İnsanlık evvelden bu zamana kadar hep aynı mıydı? Zımnen kendi yapacaklarını "Toplum" adı altında mı topladı? O zaman herkes bir miydi? Bütün bunlar aynı zihinden mi çıkıyordu? Kahramanımız gerçekten farklı. Zaman zaman kendimizi farklı hissettiğimiz anlardan çok daha farklı. Bu fark onu iyi yönde etkileyebilir miydi başka bir dünyada? Bunu ne yazık ki hiçbir zaman öğrenemeyeceğiz. Kapanışta söylendiği gibi; İnsanlığımı Yitirirken'den sonra gerçekten söylenecek söz kalmış mıydı?

İnsanlığımı YitirirkenOsamu Dazai · İthaki Yayınları · 202334,4bin okunma

·

66 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Elif Gülnida