Kalplere serptiğin kıvılcımlardan
Bir ışık yanıyor ya Abdülkadir…
Gönüller, zâtını bize aşk sunan
Bir mürşit tanıyor ya Abdülkadir…
Bilirsin gönlümün ne duyduğunu
Karşında tekrara hacet yok bunu
Benliğim önünde, ululuğunu
Daima anıyor ya Abdülkadir…
Başımız önünde geliyor yere
Işıklar dağıttın sen gönüllere
Pak tarikatına giren bir kere
Seni nur sanıyor ya Abdülkadir…
Ulviye nuruyla bizleri besle,
Uğrunda ölelim biz de hevesle;
“Sabah”ın kalbi bu taze “nefes”le
Beraber kanıyor ya Abdülkadir…