🥀
Bir gül koydum
İçinizden hangi renk geçiyorsa
Sevdi pencere önünü
Ilık seher rüzgarları
Şiir okurcasına gün batımı
Sokağı seyre dalarken
Pek bulanık olurdu fikri
Kolay mıydı insanlık şahitliği
Binbir telaş kumbarası içimiz
Karıştı hislerimiz
Tam mutlu olabilen var mı
Hüznü yüreğinde tutabilen ya da
Dışarıdan katışıyor türlü yabancı
Saatler eklendi sonra
Günler aktı peşinden
İçi geçti gülümün
Hafiften atar gibi oldu rengi
Bilemedim neydi derdi, çaresi
Anlamadım ne anlatmaktı niyeti
Başını kaldırıp bakamaz oldu semaya
Dua edemedi böylece
Ben hep sevdim onu
Öylesine alışmıştım ki varlığına, duruşuna
Artık günler değil her an gidiyordu neşesi
Kararmaya başladı, beti benzi attı
Sinirlendim sokaktakilere
Anlardım üzülüyordu
Boşvermişliğe, amaçsız günlere
Sevgisi kıt insanların elinde
Yitip giden geleceğimize
Kuvvetle muhtemel dayanamadı kalbi
Sadeliğe, huzura zihni kapalı
Birinin değmiştir kirli nazarı
Olan oldu işte
Her kim ve her neyse
Gönlü arzularken ebedî sahibini
Dupduru ruhunu alıp da gitti
Umuyorum ki tutuyordur hatırında
Hâkiki güzelliğe hasret bu minik yüreği...