Tam şuan kitabın son sayfasını kapatıp kucağıma koydum. Kendimi çok tuhaf hissediyorum. Bu 1000 sayfada unuttuğum tüm o merak, korku, endişe ve hüznü, en çok da heyecanı hatırladım. Bu duygulara kavuşmak mükemmel oldu. Umarım her şey bitince unutmam:) Uzun sürmüş gibi gözükebilir kitabı bitirme serüvenim ancak neredeyse her güne yayıp uzun solukluluğunu daha etkileyici hale getirmek mükemmel oldu. Birkaç senede uyarlanan filmleri ikişer kereden fazla izledim. Hatta kitaba ilk başladığımda ilk filmini tekrar izledim ki bu dikkatimi dağıttığı için mantıksız oldu(çünkü kitaba dönünce filmle arasındaki farkları yakalamak gibi saçma bir gaye edindim.) Bu kitabın çok daha uzun hatta beni sıkabilecek kadar uzun olmasını dilerdim zira King gerçek anlamda hayalgücümle oynadı ve geliştirdi. Büyürken unutulan şeylerden en önemlisi hayal kurabilmek galiba. Hemen başka kalın bir kitabını daha edinmek gibi bir hevesim var ancak bilemiyorum. O da bitince büyük boşluğa düşebilirim. Filmleri izlediyseniz ve yaz tatilinde kalın bir kitap okuyayım tadını çıkara çıkara diyorsanız davet ediyorum sizi. Herkese mutlu ve dolu dolu okumalar diliyorum ve boşluğa bakıp ne okusam diye düşünmeye "uçuyorum". -büyük spoiler- . . . 997. Sayfa beni benden aldı. En çok o sayfaya gelince heyecanlandım hatta bir an çığlık atmamak için kendimi tuttum. Gidişat olarak sanki hepsi teker teker Chüd yapacak da öyle yenecekler O'nu diye düşündüm taa ki Eds'im ölene kadar. İnanmak istemedim ve son sayfaya kadar gerçekten bir dönüş bekledim. Bence Bill sadece o durumda şeytanı alt edebilirdi, karısını yaşama döndürerek değil (saçma geldi çünkü Bill&Bev hayranıyım...). Eds'i kaybetmek mahvetti beni gerçekten, onun o en çocuksu olma özelliği içime işliyordu ve son nefesinde bile Richie'ye azar çekmeye çalıştı yavrum benim. Eds seni seviyorum bebeğim.

OStephen King · Altın Kitaplar Yayınevi · 20186,2bin okunma

·

138 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Selcannn