Manik-depresif öznelerin tarif ettiğine göre, bir dinleyici kitlesine sahip olmak, çocukluğun çok özel bir boyutunu canlandırmaktadır. Anne, baba veya birincil bakım veren kişi de duygudurum değişikliklerine tabidir. Bunu çocuk sıklıkla beklenmedik veya dehşet verici bir şekilde yaşar ve gaddar bir tutarsızlık içerisinde bir sevilip bir itildiğini hisseder. Bu dramatik tahterevalli hali günlük bir deneyim haline gelebilir veya bir kardeşin doğumu gibi yaşamsal öneme sahip zamanlarda olabilir. Bazı durumlarda anne, çocuğa sadece tam bir bağımlılık durumu devam ettiği takdirde yakın kalabilir. Çocuk bağımsızlığını ele aldığı an, annenin sevgisi çöker. Böylelikle manik-depresyonun sarkaçvari bazı dinamikleri çocuğa işlenmiş olur.
Böyle yarılmalar bu kişilerin en temel yansımalarinin, çok yatırım yapıldığını hissedip, bir an sonra bir kenara fırlatıldıklarını hissetmeleri şeklini alır. Bu döngüyü sonrasında kendi duygudurum dalgalanmalarında yeniden yaşayacaklar, kendilerini dünyanın merkezi gibi hissederken, birden dayanılmaz bir şekilde terk edilmiş ve yalnız hissedeceklerdir. Benzer bir şekilde hayatlarının ilerleyen dönemlerinde sevgiyi garantilemek için tam bir bağımlılığın olduğu ilişkiler arayabilirler. Başka bir kişi onlar için her şeyin kaynağı olan tümgüçlü bir hale bürünebilir ve en küçük bir önemsenmeme veya gerilim, nihai bir reddedilme kadar yoğun yaşanabilir.
Sayfa 47
··
110 görüntüleme
Belki de manik dönem, Behrman'ın bir zamanlar - bir an için bile tadına varmış olsa da - bakım vereni ile hissettiği bağı yeniden sahnelemekteydi.
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.