Bendeniz işte bu renkler dünyasında yaşıyorum; kendi önemsiz körlüğümden söz etmemin birinci nedeni körlüğümün herkesin sandığı o kusursuz körlük olmaması, ikinci nedeniyse benimle ilgili olması. Benim durumum о kadar dokunaklı sayılmaz. Asıl içler acısı olan, görme yetilerini birden yitirenlerin durumu. Benim durumum, gecenin o ağır ağır inişi, görme yetisinin yavaş yavaş yitmesi, görmeye başladığım zaman başladı. 1899'dan bu yana dokunaklı anlar yaşanmadan süregeldi, gecenin ağır ağır inişi yanın yüzyıldan fazla sürdü. 1955'te o acıklı an geldi çattı; görme yetimi yitirdiğimi, artık okuyamayacağımı ve yazamayacağımı anladım.
Sayfa 106 - İletişim, Çeviri: Celal ÜsterKitabı okudu
·
18 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.