Deniz Gezmiş 6 Mayıs 1972’de Ulucanlar Cezaevi'nde idam edilmeden önce son arzusu olarak bir sigara eşliğinde Rodrigo’nun ünlü gitar Konçertosu’nu dinlemek ister...
Son arzusudur bu.
Yerine getirmezler
Ve Deniz Gezmiş bu müziği dinlemeden idam edilir gece yarısı...
Peki neydi bu son arzu olan müziğin sırrı?
Henüz üç yaşında yakalandığı hastalık sonrası görme yetisini kaybeden Rodrigo'nun 1939 yılında, gözleri görmediğinden İstanbul'lu Türk eşine bölümler halinde yazdırdığı;
“Concierto de Aranjuez”
aslında bir iç savaş ortamının eseridir.
Eserin yazıldığı sırada çift aşklarının en güzel günlerini yaşamaktadırlar fakat maalesef bebeklerini kaybederler,
Savaşta ölen binler, kaybedilen bebekleri, yoksulluk, faşizm...
Acı siner notalara.
Ana melodiye dönen sazları ve gitarın sürekli hüzne ve karmaşaya yaklaştığını görürüz.
Yani hayat bir yandan onları zorlarken, onlar acının içinde sürüklenirler.
Konçerto iç savaş için yazılmıştır ama Rodrigo nihayetinde bir insandır ve bireysel acılarını yok sayamaz, bireysel ve toplumsal acı ile hüzünden dolayı müzik bu kadar etkiler bizi.
Konçerto, altı yüz bin kişinin öldüğü İspanya iç savaşını, cephelerde faşizme karşı direnen devrimcilerin umutlu coşkusunu ve sonrasında yönetimi ele geçiren diktatör Franco'nun kendi halkına yaşattığı acıları ve yaptığı zulümleri anlatır.
İspanya folklorik müziğinin özelliklerini de taşıyan konçerto, hemen her tür alet ve çalgıyla çalınır. İnanılmaz derin, ama teslim olmaktan zevk alınacak bir hüzne sahip müzik, aynı zamanda gizemli bir etkiyle de başkaldırıyı ve direnişi çağrıştırır.
Ondaki dehşetli ama aynı zamanda enerji veren bir güce dönen o hüzün, insanı ağlatır.
Bu ağlayış, kaybetmenin ağlayışı değil, olsa olsa haklı, onurlu ama ancak çok kayıp verilerek kazanılan bir kavganın verdiği çaresiz, ama gururlu dik duruşun ağlayışıdır…
youtu.be/joUEC257ZS0
·
62 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.