Kalemi içten fethedişine mi yansın canım,
O kaledeki çırpınan hapis kalbime mi yanayım?
Aklımın silahları kalbimin zırhlarını yenemiyor.
Viranemin bekçileri senden yanaysa bir bütün olur muyum...?
Tarûmar ettiğin gönlüme etseydin tek bir iyilik,
Aklımı almasaydın esirin olarak da, şehit etseydin aşkımı.
Senli mahzenlerime indim de çıkamıyorum,
Özgürlük surları zamanın kılıcından yaralı,
Lokman hekim yaralayan elin sahibiyse,
İlacımı kime sorayım, hangi diyarlarda gezineyim?
Kan damlıyor kan, duvralarından sahraya dönmüş sevdamın.
Ne tükenmez, ne bitmez yol imiş senden geriye dönen kuytularım.
Soruyor musun kendine, yek kere,
Varmıdır sevilen böyle aşkla yerde, ya da göklerde?
Sen hatırlamazsın ki..aklına gelmez, anmazsın ki...
Ah be gururum, sen de mi ağır yaralısın?
Yok mu tek kurşunu haneyi ordumun,
Tam da can damarından vursun da, kurtulayım.
Bakma öyle sükun bulmuş haliyle sevdamın,
Sen vefasızı olabilirsin bu aşkın, sen bilir misin acısın?
Sen hiç sensiz kalmadın ki, sen senden ayrı olmadın ki...
Belki de aşığı iyi üstlendin de, hiç aşık olmadın ki...
Kitabsever
·
146 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.