Bitkisel yaşam tüm akılsallığını tohumda gösterir: Belli bir gerçekliğin üretimi, biçimsel bir modele göre ve hiç hata olmadan meydana gelir. Praksise veya üretime benzer bir akılsallık sözkonusudur. Ama daha derin ve köktendir, çünkü tek bir canlı bireyi değil bütün olarak kozmosu ilgilendirir: Dünyayı tekil bir canlının oluşu için hizmete alan akılsallıktır bu. Başka bir deyişle, tohumda, akılsallık artık (hayvani veya insani olsun) canlılığın basit bir işlevi veya tek bir varolanın özelliği değil, kozmik bir olgudur; kozmosun varlık tarzı ve maddi gerçekliğidir. Var olmak için, bitkinin dünyayla karışması gerekir, ve bunu ancak tohum biçiminde yapabilir: Aklın eylemi ile maddenin oluşunun beraberce mesken tuttukları yerdir tohum.
Bu Stoacı fikir, Plotinos ve Augustinus dolayımıyla Rönesans doğa felsefesinin temel direklerinden biri haline gelir. "Evrensel akıl," diye yazar Giordano Bruno, "her şeyi doldurur, evreni aydınlatır ve doğayı türlerinin üretiminde uygun şekilde yönlendirir; ve akli şeylerin üretiminde bizim zihnimizin oynadığı rol neyse, o da doğal şeylerin üretiminde aynı rolü oynar [...]
Sayfa 17 - Kültür YayınlarıKitabı okudu
·
92 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.