Herkes, iki şeyden ölüyor. Cephede kurşunla ölüyorlar, burada açlıktan…
Açlık şehitleri…
Gittikçe yoksulluk uçurumuna gömülen bir yaşayışın hızlı, korkunç sahneleri…
Ne yaşanası dünya, yalnız yiyecek bir lokma ekmeği olsa da şu güzel şeyleri seyretmeye vakit bulsa.
Savaş ve Açlar’ın bazı alıntıları.
Hasan İzzettin Dinamo’nun yaşamının ilk dönemlerini bu kitabı okuyarak daha iyi anlayabiliriz. Savaş döneminde cephede yaşananlardan farklı olarak askerlerin geride bıraktığı ailelerinin verdiği yaşam mücadelesini anlatmış bu kitabında.
Kadınların, çocukların açlıkla mücadelesi
Çaresizlikleri
Yoktan var etme çabaları
Açlığın verdiği kayıplar, ÇOCUKLAR.
Ümit ve ümitsizliği aynı anda yaşamak
Gidenleri beklemek.
Kadınların kucağında açlıktan ölen çocukları ve dahası içinize daha nice oturacak şeyler. Ve Hasan İzzettin Dinamo da öyle yazmış ki
Hissediyorsunuz o anları
Aç kalıyorsunuz
Acıyı yaşıyorsunuz.
Çaresiz kalıyorsunuz.
Uzatamadığınız elinizden öylece okuyup geçebildiğinizden utanıyorsunuz.
En acısı da bunların gerçekten yaşanmış olması.
Uzun süre etkisinde kaldığım nadir kitaplardan. İlk okumaya başladığımda böyle bir etki yaratabileceğine ihtimal vermemiştim. Belki de yeterince konuşulmayan yazarlardan olduğu içindir.
Kitaplıktan kalbime yer edindi.