Dilim; Gökyüzü boşluğunda. Kalbim; Evrenin dört odasında, Sen varsın hafızamda.
Soruyorum kendime,
Ben; Mecbur muyum seni düşünmeye, Yaşamın ortasında.
Yazmak zorunda mıyım? Kumanda edilen yaşamı yaşamayı?
Bilinmeyen Bu dramı. Yazmak zorunda mıyım? O adamı.
O, Gözlüğünü çıkartıyor, Nedensiz. Nedenini bilmiyor, Yere atıyor sebepsiz. Düşünmüyor bunları, Hepsi yersiz. Yakalanmasına kızıyor, Selamlıyor cümlesiz. Adını bulduk, Kendisi yok. Özlemi var, Yaşamı yok.
Sayfa 74 - Halit BOZTEPEKitabı okudu
··
70 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.