Bahçenin rayihası yoktu, orman çağırmıyordu, etrafımdaki dünya eski püskü şeylerin ortaya saçıldığı bir yer gibiydi, tatsız tuzsuz, cazibesizdi, kitaplar kağıttı, müzik bir gürültü. Sonbahardaki ağacın yaprakları da böyle dökülür işte, ağaç hissetmez bunu, yağmur süzülürken gövdesinden ya da güneş ya da ayaz, içindeki hayat yavaş yavaş büzülüp kendi içine çekilir. Ölmez ağaç. Bekler.
14 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.