1923'te Türkiye nüfusunun ancak yüzde 10'u okuma yazma biliyordu. Bu içler acısı durum nedeniyle daha kolay okunacak Latin harflerine geçmeyi önerdi. Ne de olsa, okuma yazma bilmeyenlerin Arap alfabesi konusunda hiç fikri yoktu. Reformcular bu fikri onlarca yıldan beri savunuyordu. Jön Türkler de ticaret hayatını kolaylaştıracağını düşündüğünden Latin alfabesi taraftarıydı.