Hangi türden olursa olsun atalet ya da istikrarın olmadığı, kalıcı olan herhangi bir şey ihtimalinin bulunmadığı, bilakis her şeyin dipsiz bir değişim ve devridaim girdabına bırakıldığı, herkesin pürtelaş koşturup durduğu ve dengeyi ipteki bir cambaz gibi ancak sürekli ilerleme ve devinme ile ayakta tuttuğu bunun gibi bir dünyada, mutluluğu tasavvur etmek bile imkansızdır. Platon’un dediği gibi mutluluk “sürekli oluşun ve asla var olmayışın” yegane varoluş biçimi olduğu bir yerde barınamaz.
Her şeyden evvel hiçbir insan mutlu değildir. Bütün hayatı boyunca hayali bir mutluluk peşinde koşup durur. Onu nadiren ele geçirir ve ele geçirirse bile, geçirmesi ile birlikte bir yanılsamadan, bir düş kırıklığından başka bir şey kalmayacaktır geride. Ve kural olarak sonunda bütün umutlara suya düşecek ve limana bir enkaz halinde girecektir. O halde yalnızca ‘her an değişip duran şimdi’den ibaret olan ve şimdi sona eren bir hayatta mutluluk olmuş, mutsuzluk olmuş hepsi birdir.
33 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.