.. gün ışığını sihirli geceye dönüştürür, kendime büyüler ve fısıltılardan oluşan bir dünya kurardım.
Sayfa 23 - EverestKitabı okudu
·
157 görüntüleme
Yağmur bana her zaman bir şeyler anlatırdı. Uzun öğleden sonralarda, her pencereyi yağmur, her köşeyi gölgeler doldurduğunda, bazen güneşi ve Japon uşağı düşünürdüm. Annemin hüznüyle kararmış pencereleri, yağmurlu odaların yalnızlığını. Yağmur, evi büyülü yalnızlık zindanına hapsediyordu.
Zamanla, yağmurun bana ne söylediğini anladım. Yağmurdan büyünün nasıl yapıldığını öğrendim ve artık yalnızlığımı duymaz oldum. Fareler ve örümcekler gibi evi gece tanımayı öğrendim. Evin kemiklerinin haritasını çıkardım. Döşemeler altındaki gizli tünellerde görülmeden, duyulmadan dolaşıp kirişler arasında kurulu örümcek ağlarından geçtim.
Bütün bunlardan sonra çocuklarla oynamayı ya da Japon uşağın bana fantastik öyküler anlatmasını hiç canım istemedi. Perdelerin arkasında, dolapların içinde, masa ve sandalyeler arasında pusuya yatıp kendi halinde gün ışığını sihirli geceye dönüştürür, kendime büyüler ve fısıltılardan oluşan bir dünya kurardım.
Uyku Tanrısının Evi
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.