DİPÇE :#thefountainhead
Bireylerin kendi potansiyellerini keşfedip geliştirebildikleri bir sistem olarak adlandırdığı kapitalizmi ve objektivizm felsefesini Howard Roark adlı yetenekli ve özgün bir mimarın yaşamı üzerinden anlatan Ayn Rand, aşka ve ilişkilere de aynı çerçeveden baktığı Hayatın Kaynağı'nda ego kavramını ters yüz ediyor.
Roark, toplumun fikirlerine hizmet etmek yerine ruhunun yansımalarına sadık kalarak kendi çizimlerinden asla taviz vermez. Ayn Rand, kitapta Roark ve Dominique adlı iki karakteri sözcüsü kılarken, Ellsworth Toohey ve Peter Keating'i antagonist karakterler olarak biçimlendirir.
Özellikle Toohey , entelektüel bir figürdür ve buradaki rolü kapitalizme karşı çıkarak toplumun kolektif iradesini savunmaktır.
Peter Keating ise mimarlık sektöründe yer edinmek için Roark'ın fikirlerini taklit ederek toplumsal uyum yolunu tercih eder.
Yazar; kolektivizm ve sosyalizmin birey üzerindeki baskısını eleştirir, bu nedenle toplumun beklentisini savunan karakterleri içten pazarlıklı, hesapçı itici karakterler olarak betimler. Bireyciliği ve insanın kendine sadık kalma becerisini başarının sırrı olarak vurgular.
Kurgu çok akıcı ve güzel. Özellikle yazarın kendi felsefesini çok zekice sunduğu ortada.
Yine de serbest piyasa sektöründe Roark'ı fazla idealize edilmiş buldum.