İnsanlığın iyi ahlak, iyi duygular ve melankoli içinde uyumakta olduğunu ileri sürer. Sokrates yaşamı ruhun bir hastalığı, ölümü ise bir kurtuluş olarak alıyordu. Oysa gerçeğin ve güzelliğin yaratıcısı evrende bulunan ve Nietzsche'nin Erk İstenci adını verdiği bir üçgüdüdür. Bu içgüdü her şeye baskın ve yayılmacıdır.