İstiklalimiz için öleceğiz gerekirse.
10 Aralık 1919 Çarşamba günü Darülmuallimat (Kız Öğretmen Okulu)
bahçesinde miting toplayan komite başkanı olarak Zekiye Hanım şunları söyledi; “Kardeşler, hemşireler! Daha bir sene evvel kırmızı rengi ile başımızda
dalgalanan ulu sancağımız, görüyorsunuz ki siyahlara, matemlere büründü… Haktan en çok bahsedenler, haksızlığın en büyüğünü yaptılar. Daha dün bizim gibi refah ve saadeti; evi, barkı
olan İzmir’deki dindaşlarımız, beyaz saçlı kadınlarımız, kundaktaki yavrularımız Yunanlıların süngüsünden geçti... Hanımlar! Büyük felâketlerimiz önünde evlâtlarımızın, kardeşlerimizin kanıyla suladığımız yurtlarımızın işgaline, kardeşlerimizin felaketine susacakmıyız?.. Hanımlar! Biz, dünyayı kanlara boğan, insanları tavuklar gibi boğazlayan erkeklere müracaat edecek değiliz. Bizim gibi şefkatle, merhametle düşündüklerine şüphe etmediğimiz İtilâf Devletleri’nin büyük kadınlarına müracaat edecek ve birer telgrafla, bize yapılan haksızlıkları yazacak ve anlatacağız. Eğer onlar da hakkımızı teslim etmezlerse, evlâtlarımızın kanlarına kendi kanımızı karıştırarak erkeklerimizle bir safta, dinimiz ve istiklâlimiz için ölecek; haksızlara, zalimlere tarihin lanetlerini terk ederek şehâmetle (yiğitçe) öleceğiz.”
20 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.