ALAMUT I WLADIMIR BARTOL I KİTAP TETKİTİ Hasan Bin Ali Bin Muhammed Bin Cafer Bin Hüseyin Bin Sabbah El Hamari. Cehennemden gelen hayalperest. Zalim. Cani. Oğul katili . Cennet anahtarının sahibesi. Peygamber. Yüce Efendi. Seyduna. . Peki kimdir bu adam ? Günümüzde yaşasa nasıl biri olurdu? Binlerce insanı peşine takıp, gerçek dini öğreten İsmaili davasının yüce savunucusu mu yoksa sorgulamayan zihinleri inaç ve cennet vaad ederek peşinden sürükleyerek Selçuklu İmparatorluğunu Arşimed’in deyimiyle doğru noktadan sallayan ve tarih çizgisinin yolundan saptıran kişi mi? Bu konuda çeşitli masallar ve efsaneler mevcut fakat bizim kitapta gördüğümüz gerçek Hasan bambaşka biri. Kitabı bir sanat eseriyle benzeştirmiş olsaydım Mona Lisa tablosu bunun için biçilmiş kaftan olurdu. Çünkü herkesin kitaptan aldığı dersler, öğrendiği metotlar birbirinden o kadar farklı ki. (diğer kitaplara nazaran) Velakin herkesin ortak paydada buluştuğu tek bir nokta var. O da Seydun ’nın müthiş zeka kabiliyeti. Bu kabiliyet kimi zaman insanlara korku salarken çoğu zaman onları sezinlemeden yönetiyordu. Kitaba 1092’nin ilkbaharında Halime adlı köle pazarından alınmış nereye gittiğini , kimlerle olduğunu bilmeyen, farklı diyarlara kucak açan bir bakirenin gözünden bu diyara adım atıyoruz. Halime kitabın devamında masumluğu simgeleyen bir karakter olarak okuyoruz. Daha sonra Tahir’in torunu Avni’nin gözüyle İsmaili davası için Alamut’a yani Kartal yuvasına toy bir delikanlıyken adım atıyoruz. Halime’yle dansı, aşk sanatını, erkekleri bulunduğu yerin en küçük gözdesi olarak öğrenirken, İbni Tahir ile iradenin gücünü, askeriyedeki itaatin önemini, kelimelerin izafiyetini ve arzunun ne demek olduğunun altını çiziyoruz. Tahir ise kitabın devamında büründüğü çeşitli kimlikler kitapta dönüm noktaları oluşturuyor. Kitapta daha çok felsefi ve dini sorgulamalar sezinlemeden verilmiş. İbni Sabbah’ın Tanrının olduğuna dair sorgulamaları, bunu sorgularken geçirdiği ve öğrendiği felsefeleri yudum yudum okuyucu içine çekiyor. Ve kitaptaki bir gerçek. Seyduna gerçek bir peygamber . İnandınız mı? Ben onun bir kendi Tanrı’sı için peygamber olduğunu Ebu Ali kadar inandım. Fakat Hasan’nın birçok kişinin yapamadığı fakat onun yapmak için ince ince planlar yapıp, bu uğurda kendini ve daha bir çok şeyi kurban verdiği bir hakikat var. Bu hakikat inandığın şeyin peşinden gitmek. Ki bu yolun 20 yıl ve daha niceler getireceğini bile bile. Çeşitli insanların ve hayallerin heba edildiğini söylemiyorum bile. Kitabın tam sorgulama aracı olduğu ve bir çok insanın inancının düşünmesini sağladığına eminim. Ayrıca kitap bana göre biraz yarısından sonra şekil kazandı. Sonu da biraz tatminkar kalamasam da üstüne düşünülmesi gereken bir sondu. Dili sade, fakat bana göre yavaş okunan bir kitap. Tek sıkıntısı (ki ben bunun benden kaynaklandığını düşünüyorum) bazı yerlerde kitaptan çok kopuyorsun fazla boşluk giriyor araya. Bir örnek vermek gerekirse Yeraltından Notlar Alamut’a göre kat be kat daha ağır bir dile sahipken olurken insan değil kopmak kelimelere daha fazla sıkı sıkı tutunuyor. Çevirisinde ben bir sıkıntı yaşamadım. Hatta kitap bittikten sonraki o minik eleştirmenli ve açıklamalı denemeyi de sevdim. Şunu da belirtmem gerek ki bu kitabın bir kurgu olduğunu unutmamak gerek. Ömer Hayyam, Nizam-ı Mülk ve İbni Hasan üçlüsünün aynı dönemde yaşamadığına dair bunu kanıtlayan belgeler mevcutmuş. Bu da bize kitabın bazı yerlerinin kurgu olduğunu gösteriyor. Bu kitapta inancın gerçek manasını, alışkanlıkların değişmeyeceği, itaatin, çocukluk rüyalarının gerçekleşebileceği, nefretin, öfkenin, insan zekasının nelere maal olduğunu, ufacık şeylerin büyük şeylere maal olabileceği, hakikatin ne olmadığı, tasavvuru, bakış açısını okuduk. Peki size sorarım gerçekten İsmaili öğretisinin ilk doğrusu olan ‘Hiçbir şey hakikat değildir, her şey mübahtır. ‘ cümlesi ne kadar yanlış ? Yeni bir kitapta görüşmek üzere . .

Fedailerin Kalesi AlamutVladimir Bartol · Koridor Yayıncılık · 201241,5bin okunma

·

7 görüntüleme

Bu yorum görüntülenemiyor

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.