unutmaya çalışma...
çalıştıkça daha çok hatırlayacaksın onu.
“unuttum” dediklerinde bile, insanlar bir kere daha hatırlarlar,
marifetmiş gibi böbürlenir bazıları da...
değil ki! biz öyle sandık.
“ unutamıyor hâlâ yazık.” dedik,
unutursak, mutlu oluruz sandık,
peki ya hatırladıkça iyileşsek, olmaz mı?
evet, bizi üzen insanlar oldu.
yaraladılar, ağlattılar; heveslerimizi, umutlarımızı, hayallerimizi
çalıp götürdüler.
ama ben birini daha unutmak istemiyorum.
bana ne yapmış olursa olsun, onu iyi hatırlamak için bir sebep
bulmak istiyorum.
çünkü biliyorum ki o sebep de benim onu bulmamı istiyor.
biri vardı, beni çok üzmüştü,
kendimi güçsüz hissettirmişti.
ama sonra kendimi bulmamı sağlamıştı.
üzmeseydi, güçsüz hissettirmeseydi; hâlâ kendimi arıyordum belki
de.
sen de hayatına giren hiç kimseyi unutmaya çalışma,
güzel bir sebep bul onu hatırlamak için,
hayat, hiç kimseyi sen üzül diye göndermedi sana,
mutlaka başka bir sebebi daha var senin göremediğin,
unutma, hatırla.
onu hatırladıkça, kendini iyi hissettiğin bir sebep bul...
çünkü bir sebep var.
ve o sebep senin onu bulmanı bekliyor..
·
35 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.