Yaralar vardır hayatta, ruhu cüzam gibi yavaş yavaş ve yalnızlıkta yiyen, kemiren yaralar.
Kimseye anlatılamaz bu dertler, çünkü herkes bunlara nadir ve acayip şeyler gözüyle bakarlar. Biri çıkar da bunları söyler ya da yazarsa, insanlar, yürürlükteki inançlara ve kendi akıllarına göre hem saygılı hem de alaycı bir gülüşle dinlerler bunları...Lâkin tek korkum: yarın ölebilirim kendimi tanıyamadan. — Hayat tecrübelerimle şu yargıya vardım ki, başkalarıyla benim aramda korkunç bir uçurum var, anladım, elden geldiğince susmam gerek, elden geldiğince düşüncelerimi kendime saklamalıyım. Ve şimdi yazmaya karar vermişsem, bunun tek nedeni, kendimi gölgeme tanıtmak isteğidir.
Sevgi heç vaxt şübhə etmir,qısqanmır.Sevgi heç vaxt digərinin azadlığına mane olmur.Sevgi heç kimə heç nəyi zorla qəbul etdirmir.Sevgi azadlıq verir.
Birlikdə olun,amma bir-birinizdən üstün olmağa çalışmayın,biriniz digərinizin sahibi olmağa çalışmayıb,bir-birinizin şəxsiyyətini alçaltmağa cəhd etməyin.
Əsl sual ruhun mövcud olub-olmamasında deyil.Əsl sual belədir:nə vaxtsa içinizdə hansısa bir daxili reallığın olub-olmadığını görmək üçün ora nəzər salmısınız,yoxsa,sadəcə olaraq,içində heç nə olmayan bir əşyasınız?
Okur Takip Önerileri
İnsanlıq-birdir.Həqiqət-birdir.Lakin insanlara öz həqiqi simasını tapmağa icazə verilmirdi.Onlara maskalar verilirdi və insanlar bütün həyatı boyu həmin maskaların onların əsl siması olduğuna inanırdılar.
Bir kitap okudu
335 syf.
·
Puan vermedi
·
Beğendi
·
23 günde okudu
Kendi acılarını görmemek ve kendinden geçmek,mest edici bir haz gibidir acı çekene.
unutma, sen değişmeden hayatında olup bitenler değişmeyecek.
Bir kitabı okumayı düşünüyor
birini mutlu etmek için zor bir dönemden geçmesini beklemeyin.
ya şu an zor bir dönemdeyse ama size belli etmiyorsa?
belki biraz garip bir düşünce ama...
sinema bileti seni terk etmiyor mesela, kitaplar üzmüyor, aldığın
kazak seni aldatmıyor.
insan yalnızlığa alıştığında da onun elinden tutan şeyler var;
onu hayata bağlayan, sevindiren, heyecanlandıran...
sonuç olarak yalnızlığa alışmak hem güzel hem de kötü bir şey...
unutmaya çalışma...
çalıştıkça daha çok hatırlayacaksın onu.
“unuttum” dediklerinde bile, insanlar bir kere daha hatırlarlar,
marifetmiş gibi böbürlenir bazıları da...
değil ki! biz öyle sandık.
“ unutamıyor hâlâ yazık.” dedik,
unutursak, mutlu oluruz sandık,
peki ya hatırladıkça iyileşsek, olmaz mı?
evet, bizi üzen insanlar