#spoiler İnsan yaşam hakkında yüksek bir farkındalığa eriştiğinde onu terk edip bırakmalı mı yoksa inadına mutlu, huzurlu olmak için çabalamalı mı ? Yıllarca süren düşünsel deneylerinin ardından hayatla hiçbir bağlarının olmadığını ve yaşamın kendisinin saçmalıktan ibaret olduğunu düşünen iki genç bir gün her şeylerini bırakıp Afrika'ya gizlice giderler. İnsani duyguları çoktan bırakmış halde yalnızca şehvet ve acı ile acımasızca yaşamaya başlar ve bu hayatın amacını da ölmeden önce kendilerini öldürmek olarak belirlerler. Zihinlerini öldürmek isterler çünkü yalnızca bu şekilde hiç hayata gelmemiş gibi olacaklarını düşünürler. Kitap sayfalarca çok hoşuma gitmiş , karakterleri ilk başlarda sevmiş olsam da daha sonraları düşündüğüm kadar yüksek bir iradeye sahip olmadıkları, cesur olmadıklarını ve kendilerini kandırdıklarını gördüğümde gittikçe canımı sıkmaya başladılar. Her ne kadar Kinyas Kayra'dan daha "insani" bir yapıya sahipse de her ikisi de hayatla ne yapacaklarını şaşırıp her türlü pisliğe bulaşmayı kendilerine hak görmüş ve kendilerine saçma sapan acılar çektirmeyi vaziyet edinmiş olmalarından bana çok aşağılık geldiler. Kayra karakterinin ise zihinsel bir sağlığının olabileceğini düşünmediğimden onu ciddiye bile aldığım söylenemez. Her ikisinin de kendilerini bu derece üstün görmeleri , kibirli olmaları beni kitaptan soğutan başlıca sebeplerden. Diyelim ki gerçekten seçtikleri yol doğru ve amaç edindikleri zihinsel ölümü gerçekleştirdiler . Bunu yapmakla ellerine ne geçti ? Yalnızca kendilerini bu karmaşanın içinde bir yer edinmek , bir amaç edinmek için bu amacı buldukları gerçeği hala elimizdeyken bu amacı iyi bulmamız mümkün mü ? Sıradan bir insan olarak belli başlı bir amaç edinip bunun için yıllarını verselerdi de bu zihinsel ölümü gerçekleştirirken hayatının bir kısmını yalnızca anlamsız sekslere ayırıp geri kalan zamanda hırsızlık yapıp , adam öldürerek yaşamalarından daha anlamlı olmaz mıydı ? Kitabın içinde yuzlerce düşünce bulmak mümkün . Oluşan olaylar zaten o olay hakkındaki fikirleri söylemek için yazılmış gibi. Kitabın çok ayrı bir karanlığı, ayrı bir dünyası var ve yazarın üstüne bu yazıyı yirmi üç yaşında ilk kitabı olarak yazıyor olması inanılmaz. Okunmaya değer bir kitap olduğunu düşünüyorum. İyi okumalar dilerim.

Kinyas ve KayraHakan Günday · Doğan Kitap · 202227bin okunma

·

953 görüntüleme

Bu yorum görüntülenemiyor

Sherai

@Sherai ·

16 Temmuz 2023 10:28

Bir insanın amaç olarak belirlediği bir işteki ağır basan yön nasıl "amaçsızlık" olabilir? Kitaptaki karakterlerin kurgu olması bile bu sinirimi benden almıyor ve hatta yazara yöneltiyor. Böyle bir düşünce havuzu içerisinde, karar verilebilecek en saçma senaryoya uyulmuş. Üstelik karakterlerin amaç yok madem her şeyi yapabiliriz tarzı abuk düşünceleri kitabın çocuksu yanı olarak kalmış.

Ruhalize

@Ruhalize ·

25 Temmuz 2023 00:20

Emin ol hayat o kadar imkansızlıkları sürüklüyor ki bütün olumsuz olan düşüncelere bile saygı duymalarını gerektiğini söylüyor aslında kendilerine saygıları sadece kendilerine acı çektirmek olduğunu söylüyor kitap aslında kendilerinin öneminin aslında barındırmadığını tamamen bütün şartlara meydan okumaya yönelik bir duruşu belirtiyor aslında doğaçlama yapılmış çoğunlukla hayal ürünü gibi kendilerine küçük ütopya kurup içinde nasıl yaşam mücadelesi verirler gibi örnek verecek olursam dünyada 2 kişi kaldığında hangisini seçersin ölümümü yoksa yaşamayımı Bence yaşamayı mücadele etmeyi 2 kişi bile kalsam amansızca bile olsa buna değer diyorlar aslında kendilerine de bunu yansıtıyorlar karakterler hangi tarafta olduğunu seçiyorlar kalabalık tarafta mı yoksa kendileri ayaklarının üstünde duran mucizeleri kendileri mi gerçekleştiren bir duruşta mı onu anlatıyor orada düşüncelerini senin başkası mi kullansın yoksa kendi hayat mücadelende kendin mi kullanacaksın onu diyor aslında...

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Esra Doğan