Sevilla Piskoposu İsidorus
Etymologiae: anlamın kökeni üzerine bir araştırma:
*
Cassiodorus’un modelinin bir benzeri, 600’den itibaren Sevilla piskoposu olan İsidorus’un (y. 560-636) Etymologiae [Kelimelerin Kökenleri] adlı eserinde görülür. Institutiones’le karşılaştırınca, İsidorus’un hayatının son yirmi yılında neredeyse aralıksız olarak üzerinde çalıştığı Etymologiae, kutsal metin ilmi ile liberal bilgiler arasındaki ayrımla sınırlı değildir, bilginin farklı alanlarını kapsar; İsidorus, bir kelimenin ardındaki neden (origo) ve onu oluşturan fikir (etymologia) bilindiği zaman anlamının en doğru şekilde kavranacağına inanır ve tek sınıflandırma kriteri olarak, incelenen terimlerin etimolojik kökeninden yararlanır. İsidorus bu amaçla, eğitimi sırasında başvurduğu bütün metinlerden aklında kalanları (recordatio) eskilerin tarzına göre derleyip yazdığını belirtir. Dolayısıyla bu eser, pagan kaynakların (Plinius, Varro, Martianus Capella, Lucretius, Gellius) ve Hıristiyan kaynakların (Lactantius, Ambrosius, Augustinus, Hieronymus, Cassiodorus) karmaşık bir şekilde birleştirilmesinden oluşur, ama Institutiones’ta o kadar belirgin olan pedagojik amaçtan yoksundur; nitekim Etymologiae’da, Hıristiyanların eğitimine katkıda bulunacak rehberlere özgü özellikler görülmez, aktarılan bilgilerin miktarından dolayı eser bir tür bilgi dağarcığı gibidir, hatta bazen yazarın belli bir konuda toplamış olduğu tüm kaynakların ve bölük pörçük bilgilerin basit bir listesi gibidir. Dolayısıyla İsidorus tarafından derlenip sınıflandırılmış atıf ve alıntılardan oluşan bu eser, genel becerilere sahip insanların belli bilgileri araştırmasını kolaylaştırır.
*
Yapısal açıdan karmaşık bir eser
*
Eser yapısal açıdan oldukça karmaşık görünür. İlk dört kitap beşeri bilimler ve tıbba, beşinci kitap yasalara, altıncı, yedinci ve sekizinci kitap ise kutsal metinler, Tanrı ve melekler ve kilise dahil olmak üzere dini konulara ayrılmıştır, sekizinci ve dokuzuncu kitap ise dil bilim sorunlarını (genelde diller ve terimlerin etimolojisi) ele alır. Eserin ikinci yarısı temelde insanlar, dünya ve yapılardan savaşla ve oyunlarla ilgili her şeyin tanımlanmasına kadar duyusal dünyaya ayrılmıştır. Etymologiae’daki bu sınıflandırma İsidorus’un gerçeğin tam ve kapsamlı bir resmini sunmak amacıyla sadece bilginin değil, gündelik yaşamın da tüm alanlarını analiz etme isteğini açık bir şekilde gözler önüne serer. Hem bir ilim eseri olan hem de dönemin kültürüne ve eğitimine tanıklık eden Etymologiae, erken ortaçağın ansiklopedi yazarlığının temel yönlerinden birine işaret eder: Cassiodorus bu türün pedagojik yönünü, Martianus da edebi yönünü vurgularken, İsidorus eğitime destek amacıyla hazırlanan eserlerin ilk örneklerinden birini sunar ve Batı kültürünün uzun dönemleri boyunca en yararlı ve en çok kullanılan bilgi kaynakları olan tanım ve bilgi dağarcıklarının öncülüğünü yapar. (Sayfa: 374-375)
*
Ortaçağ 1 
Umberto Eco 
Leyla Tonguç Basmacı
·
25 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.