Kitaba kendimi o kadar kaptırmışım ki, bir ara,''Yeter artık Maya, biraz dur, dinlen, sen her şeyi, bu derece hızlı yaşamaktan yorulmadın ama ben okumaktan yoruldum, sana yetişemiyorum artık, '' diyecektim neredeyse. Bir kitap ancak bu kadar akıcı olabilir. Başka ne denebilirki ?
Zülfü Livaneli'nin, okuduğum bu ikinci kitabı olmasına rağmen
