208 syf.
·
Puan vermedi
Ivo Andric'ten daha önce Drina köprüsünü okumuştum. Bir köprü ve nehrin çağlar boyu insan gibi akışı, hayatı, acı ve sevinçlerini mükemmel anlatmıştı.
Balkan Edebiyatı denince akla gelen ilk u isim belki ; İsmail Kadare, Panait Istrati ve Ivo Andric. Kadare'de çok katmerli bir yoğunluk var, dili ağırlaşıyor, konu ve zaman ic içe geçebiliyor, yoğunluk çok belirgin ki bazen arada kaçırma durumları olabiliyor 
Taş Kentin Günlüğü ya da psikolojik baskı bir düşünce sopasına dönüşebiliyor, çok odaklanma isteyebiliyor 
Ölü Ordunun Generali
Panait Istrati ise çok basit yazar, sade, temiz, sakin, akıcı. Yazarla beraber seyahat eder gibi, çocukluğuna eslikcilik, geziciliginde yoldaş, dilenciliginde avuç açıyor olabilirsiniz. Istrati'nin Balkanları çok renkli, cıvıl cıvıl, acı ve sevincin beraber yürüdüğü çok insanı bir dünya. Kadare'de ise gri, sömürge artığı havasını alırsınız. Ki Istrati'de bu kozmopolitlik olarak bir kimliğe dönüşür.
Yazımızın kahramanı Andric ise basit olayları arka planda muhteşem detaylar ekleyerek sunmanın ustası. Tam olarak Istrati ve Kadare arası. Okunası bir yazar, büyük bir kamera. Ne siyah beyaz ne de yalandan uçarı. Tam insan, sadece insan.
Ketebe yayınlarının çeviri ozensizligini de burdan dipnot olarak paylaşayım.
·
133 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.