Ebedi Koca incelemesi
Uzun zamandır Dostoyevski’nin sürgün öncesi eserlerini ve dergi yazılarını okuyordum. Bu uzun öyküsü, bana, Dostoyevski’nin sürgün sonrası eserlerinde görülebilecek, keskin gerçekler ile yontulmuş kalemini ve okuyucunun duyguları ile ne denli oynayabildiğini hatırlattı.
Kitap öncelikle baş karakter Velçaninov’un geçmişini ve son yıllarda girdiği bunalımları anlatıyor. Sonrasında eski bir dostunun Petersburg’a çocuğu ile gelmesiyle kitabın konusu başlıyor.
Sonrasında Dostoyevski, ‘doğuştan sadakatsiz kadınlar’ ve ‘Ebedi Kocaları’ olarak isimlendirdiği iki tip insan karakterini çözümlüyor. Bahsettiği bu kadın tipini ilk ‘
Ezilenler ’(1861) romanında Prens karakterinin anılarında görüyoruz. Edebi Koca’da bu tipin çözümlemesini daha ayrıntılı olarak sunmuştur. Burada bulunduğu saptamaların çoğu kendi izlenimlerimce günümüzde geçerliliğini korumaktadır.
Yaklaşık birkaç yıldır geçirdiği bunalımlar ve karaciğer rahatsızlıkları eski dostu Trusotski’nin gelmesi ile kötüleşiyor. Bunalımları Trusostski’nin Petersburg’tan ayrılması ile son buluyor.
Kitap, Dostoyevski’nin o dönem bazı eserlerlerinde görüldüğü gibi olgun üslubunu koruyamıyor. Bolca ruhsal derinlik ve ayrıntılar içeren bölümlerin arasında günleri ve haftaları kısa özetler ile geçiştirebiliyor. Bunu da muhtemelen o zamanlardaki maddi sıkıntılarından dolayı kitabı yetiştirmeye çalıştığından ve fazla uzun tutmak istemediği için yapıyor.
Ebedi Koca kitabı, Dostoyevski’den aşina olduğumuz ruhsal çözümlemeleri ve okuyucuları bir yerden bir yere savuran olaylar zinciri ile kesinlikle okumaya değer bir kitap.
·
39 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.