En Çirkin Haliyle İnsanlık
Neresinden tutulsa elde kalacak çirkinliklerin bulunduğu; insanın en kaba, en iğrenç ve en ahlaksız hallerini sergileyen bir kitap Meyhane.
Okurken zorlandım çünkü anlatılan şeyler sefalet sonucunda gerçekleşen berbat pek çok olay üzerineydi. Bu olayların ağırlığı beni yıprattı. Gervaise başlarda fazla fedakâr ve kendinden başka herkesin iyiliğini düşünen ve tam bir obsesif kadınken sonradan tüm bu huyları değişiyor; yaşadığı büyük sefaletle birlikte hayatın en pis yollarına düşüyor ve eski benliğinden tamamen ödün vermiş hale geliyordu. Fakat bu hale gelmesinin nedeni bence tam olarak buydu. Kendinden bu kadar ödün vermesinin kesinlikle yanlış olduğunu okurken hep düşündüm. Bu durum da bir yerde patlak verecekti elbette. Kocalarından (Lantier ve Coupeau) çok çekti fakat buna rağmen onlardan ayrılmayı ve iyi bir hayat kurmaya çalışmayı düşünmemişti. Ama benim bu kitaptan anladığım daha çok, bizim iyiliklerden ziyade kötülüklere meyletmemizin sebebi; değiştiremeyeceğimizi düşündüğümüz kendimiz ve çevre oluyor. Gervaise işte tam böyle bir kadındı. Önüne kritik sorunlar geldikçe bu sorunu kabullenip öyle yaşamaya devam ediyordu ve kitabın başlarındaki çalışkanlığı yitiyor gittikçe sefil kaderinin kollarına teslim olmuş halde yavaş yavaş ölür gibi bir hale geliyordu. Kocaları ve yaşadığı mahalleden gerçekten çok tiksindim. Gervaise'in içinde bulunduğu durumla şunu gördüm. İnsanı iyilikten kolayca caydıracak kadar pis bir çevrenin var olması imkansız değil. Yine de Gervaise'in fatalist tavrını öfkeyle karşıladım. Evet, bu hayattan kurtulmak çok cesaret ister fakat Gervaise bunu başarabilecek bir kadındı bence. Goujet de bu mahallenin içinde iyi kalmayı diğerlerine göre epey becerebilmiş bir erkekti. Gervaise için iyiliğe meyletmenin imkanı Goujet'deydi bir miktar. Ona olan aşkıyla iyi bir hayatı tercih edebilirdi belki. Ancak iki kere evlenip kocalarından hayır görmemiş bir kadın için bunu yapmak da elbette zor. Nitekim Gervaise Goujet'yi de kendi pis hayatına karıştırmak istemiyordu. Kendini gitgide daha çok beğenmeyen bir kadından bahsediyoruz sonuçta. İçinde yüzdüğü pisliğe gayet alışmış ve teslim olmuş bir kadın.
Emile Zola'nın okuduğum ilk kitabı bu oldu. Dili gayet sade. Fakat karakterlerin görüşlerini aktarış biçimi de beni yer yer eğlendirdi. Amiyane tabirleri kullanarak ve kullananın dilini dolaylayarak aktarmıştı. Yine de ben kitapta anlatılan çoğu olaydan rahatsızlık duydum. İnsanın en çirkin taraflarını natüralist bir tarzla ele alan kitaplar okumak beni yoruyor açıkçası. Fakat insanın kötülüğe meyledişini çok güzel aktaran bir kitaptı bence. Her şey yavaş yavaş oluyor, birdenbire batmıyor insan dibe.
Meyhane
Emile Zola
·
142 görüntüleme
Kitabın alt notası: Zola'nın kurguladığı mekânı, sosyal ortamı hâlâ unutamıyorum. Çok güçlü bir tasvir yeteneği var demek ki. Gervaise'in bir kadını delicesine dövdüğü ve ziyafet verdiği sahneyi şimdi bile hatırlıyorum.
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.