"Şu adam bizim sokakta oturuyor. Adı Itamar. Zavallı bir adam, hayatta hiçbir şeye sahip olmamış, evlat edinilmiş, içi nefret dolu. Böyle çürümüş topraklarda ancak zehirli çiçekler yetişebilir... Bu tür adamların sözlüğünde “görüşme" sözcüğü yoktur, o sadece "öldürmek" sözcüğünü bilir. İdeal dünya dendiğinde, aklına sadece Araplardan arınmış bir dünya gelir, bir atom bombası atıp hepsinden kurtulmayı düşler. Onun hasta kafasında Yahudi olmayanın yaşamaya hakkı yoktur. Altmış sene önce dünyaya gelseydi, akla gelebilecek en kötü Nazi olurdu. Üstelik ne yazık ki tek değil, onun gibi olan o kadar çok insan var ki!"
Sayfa 282Kitabı okudu
·
35 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.