Yaşamın doruğunu belirleyen ve artık onun ötesinde yaşamın daha da yükselmeyeceği bir kendinden geçme vardı. Bu kendinden geçme kişinin en canlı olduğu andı. Bu kendini kaybetme, bu yaşantı unutkanlığı benliğinden sıyrılıp bir alev tabakasına dalan sanatçıya; bombalanmış bir alanda savaş çılgınlığına kapılan ve düşmana aman vermeyen askere gelir.
Sayfa 45Kitabı okudu
·
23 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.