Symons'un şirketinden ayrılırken, herkesin iş ve aşkla mutluluğu bulabileceği yolunda, gayet alicenap burjuva güvencesinin içinde gizlice çöreklenmiş saygısızca bir acımasızlığın yeni farkına varmıştım. İş ve aşk, ruhsal tatmin duygusunu kesinlikle vermeyecek şeyler değil; yalnız, hemen hemen hiçbir zaman vermiyorlar. Ve bir istisna bize bir kuralmış gibi yutturulunca da, kendi bireysel talihsizliklerimiz, yaşamın hemen hemen kaçınılmaz yanları olarak görülmek yerine, yalnızca bize özel birer bela gibi gelecektir. Burjuva ideolojisi, insan talihinde özlem çekmek ve yetersizlik için doğal bir yer [s. 130] ayırmayı reddederek, bizi ters giden evliliklerimizden ya da kullanılmamış heveslerimizden ötürü kolektif bir teselli bulma olanağından yoksun bırakıyor ve bizi, kimsek o olamama konusunda hiç bitmeyen yeteneksizliğimizden ötürü, utancın ve zulmün münzevi duygularına mahkum ediyor. [s. 131]
18 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.