Ruhun dostluktan ne fayda sağlayacağı hesabından ziyade, sevgi hissiyle bağlanmasından doğduğuna göre, dostluğu ihtiyaçtan ziyade doğa yaratır. Bunun nasıl bir sevgi olduğu bazı hayvanlarda bile görülebilir, onlar da bir süreliğine yavrularını öyle severler ki, sevgileri açıkça görülebilir. Bu tür sevgi insanda daha barizdir, bu öncelikle, korkunç bir cinayet işlenmedikçe yitirilmeyen, anne babalar ile evlatlar arasındaki şefkat duygusundan anlaşılır, sonra, ahlâk ve karakter bakımından uyum içinde olduğumuz birini bulduğumuzu düşündüğümüzde, sevgi duygusu benzer bir güce erişir, zira kendisinde adalet ve erdem ışığını gördüğümüzü sanırız..