Memduh Şevket Esendal Hemen kitabı ufak tanıtıp kitaptan çıkardığım sonuçları yazmak istiyorum.
Kitabımızın başkarakterleri Perihan, Behice, Vassaf Bey...
Perihan: Evlenmek için can atan bir kız. Bu acele ile yanlış seçimlere de başvurabiliyor tabii.
Behice: Onun en yakın, evli ve çocuklu arkadaşı.
Vassaf Bey: Perihan'ın evlenmek istediği 60 yaş üstü adam.
Kitap 1930'lu yılların içine çekiyor.
Öncelikle "Aşkın yaşı var mı?" sorusunu sordurtacak bir kurgusu yok.
Kadınlarımızı konu alıyor. Onların evlenmeyi kendilerine nasıl bir zorunluluk haline getirdiklerini.
Bunun altında yatan onlarca sebep var ama biraz da benim anladığımdan yola çıkalım.
Kadınlar hem yoksulluktan hem de erkekleri bir güç sembolü olarak gördükleri için evlenince huzura ereceklerini düşünüyorlar. Bu evlilik onlar için bir güven ortamı, bir iş, hayat mecburiyeti, seçilmiş bir yaşam...
Şunu düşündüm: Acaba evlilik kafamıza bu kadar yer etmeseydi ve yalnızca bir tercih meselesi olarak kalsaydı daha mı çok sorgulardık hayatı, geleceğimizi?
Daha çok hayatımızın sorumluluğunu alabilirdik sanıyorum. Evet bir hayat 2 kişiyle belki daha güzel ama yalnız doğan insanlar yalnız yaşayamazlar mı? Evlilik bir noktadan sonra mecburi olarak istenen bir şey mi?
Bu soruları sordurtabildiği için okuduğuma pişman değilim.
