Serinin ikinci kitabına bayılmış, 10 üstünden 10 vermiş biri olarak bu kitabı ondan daha da çok beğenmeyi hiç beklemiyordum ama olan bu oldu. Bilim-kurgu, aksiyon ve uzay savaşı temalı bir kitaptan beklenmeyecek kadar, insanı fazlasıyla derinden etkileyen bir yolculuktu. İkinci kitabı okuyan birinin zaten bunu okumadan durabilmesi çok zor olur ama yine de başlamaya tereddütlüyseniz şüphelerinizi bir kenara bırakın ve başlayın derim çünkü Pierce Brown bu üçlemeyi mükemmel bir şekilde tamamlamış bana kalırsa. Şimdi spoilerların da olduğu dağınık düşüncelerimden oluşan kısma geçiyorum. !!!!! Spoiler !!!!! Benden kaynaklanan bir durum mu bilmiyorum ama uzun zamandır bir kitabın karakterlerine bu kadar bağlandığımı hatırlamıyorum. Öyle gerçekçi, öyle kusurlu yazılmışlar ki yan karakterleri bile çok umursamaktan ve başlarına bir şey geldiğinde üzülmekten kendimi alamadım. O kadar benimsemişim ki hikayeyi, Darrow geçmişe bakıp nostaljik hissettikçe sanki ben de geçmişe bakıp duygulanıyordum. Cassius ve Darrow’un birlikte enstitüden anlar izledikleri sahne bu yüzden kitaptaki en sevdiklerimin arasına girdi. Sevroya zaten hep bayılıyordum ve bu kitapta da önceki kitaplara kıyasla çok gelişme gösterdiğini görüyoruz. Özellikle kendine has tavırlarından ödün bile vermeden obsidyenlerin isyanını bölüşü ve kendini asması sahnesi tüm serideki favori sahnelerimden oldu. Onun dışında da bu kitapta gerçekten bu isyanda yerini bulduğunu ve karakterinin daha çok oturduğunu görüyoruz. Darrow’un işkencesinden sonra geri geldiği dönemde Sevro’yla aralarındaki uzaklığı ve güç dengesi değişimini de önce kavga ederek sonra da birbirlerine tamamen kendilerini açarak çözümlemeleri de yine mükemmel bir sahneydi. Düşününce, bana bu kitap Altın Oğul’a göre daha az aksiyon ve daha çok kişisel ilişkiler üzerinde durmuş gibi geliyor. Ama var olan savaş sahnelerinden en sonki büyük savaş dışında olanlardan favorim kesinlikle Roque’un donanmasıyla olandı. Darrow’un kızılların aletleriyle altınların gurur duyduğu orduyu yenmelerini izlemek gerçekten çok tatmin ediciydi. Bu şekilde bayıldığım çok fazla an oldu kitapta, hepsini yazsam zaten uzun olan yazım daha da uzayacağından burda duruyorum. Kitabın sonuna gelirsek, çok mutlu bir son olduğu için eleştirildiğini duydum oysa okurken bana hiç gerçek dışı bir zafer son hissettirmedi. Bence Darrow taa dansçıyla tanıştığından beri o kadar çok acı çekti ve emek verdi ki bu zaferin tamamını hak etti. Seriye devam ederim muhtemelen ama önce bir kaç hafta ara verip bu mutlu sonu hissetmek istiyorum.

Sabah YıldızıPierce Brown · Pegasus Yayınları · 20161,038 okunma

·

72 görüntüleme

raskolnikov

@sevroo ·

12 Ağustos 2023 21:02

omen tanrım işte okuyan biri 👑

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.