Hatırlıyorum da bir gün posta arabasıyla Moskova’dan dönüyordum. Yol iyiydi, fakat sürücü elinin altındaki dört at yetmiyormuş gibi onların yanına bir tane daha bağlamıştı. Tam anlamıyla gereksiz ve talihsiz beşinci bir at, acımasızca omuzlarını kesen, onu garip bir şekilde hareket etmeye zorlayan, tüm vücudunu virgül şekline sokan kalın bir iple özensizce arabanın önüne bağlanmıştı; ne zaman hatırlasam tüylerimi diken diken eder bu.
Sürücüye, bu seferlik beşinci at olmadan yola çıksak iyi olacak, dedim. Bir süre sustu, başını salladı, atın zayıf sırtından şişkin karnına uzanan vuruşlarla defalarca kırbaçladı onu ve sırıtarak cevap verdi: “Tabii ya, neden olmasın; oldu olacak bir de sırtımızda taşıyalım? Ne halta yarar bu hayvan?”
Ben de aynı şekilde yük olmuştum...
Ebook
··
2 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.