Ben her zaman yaşamın seyircisi olmaya çalıştım, asla hayata karışmadım. Böylece, başıma gelen her şeye bir yabancı gibi tanık oluyorum - şu ihtiyat payıyla ki, etrafimdaki zavallı olaylar karşısında, pek hoş bir şehvet hissi duyuyorum (...)
Bu olaylara neden olmuş hiçkimseye karşı hiç hınç beslemiyorum. Aslında, asla hınç beslemem ya da kin gütmem. Bu tür duygular hayatta bir kanaati, bir mesleği, hatta bir hedefi olan insanlara özgüdür. Bende bu tür şeyler hiç yok. Benim yaşama olan ilgim bir bilmece çözücünün ilgisidir.
Prensiplerim de yok. Bugün bir şey savunurum, yarın başka bir şey; ne bugün savunduğuma ne de yarın savunacağıma daha fazla inanırım. Fikir ve duygularla oynamak bana her zaman olabilecek en güzel yazgı gibi geldi. Bunu mümkün olduğunca gerçekleştirmeye çalışıyorum.
Ben kendimi asla gözden düşmüş hissetmedim. Bana bu zevki bahşettiğiniz için ne kadar teşekkür etsem azdır! Bana pek hoş -ve nasil da uzak!- bir şehvet katıyor bunlar...
Anlaşılamadığımızı gayet iyi biliyorum...
Sayfa 177 - Kırmızı Kedi Yayınları, 2. BasımKitabı okudu
·
95 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.