"Haydi, şimdi kandili söndürün ve gidin artık." dedi Biro ve bitti. Ben Mehmed Uzun ile birlikte büyüyorum. Onun kalemiyle yolumu buluyormuşum gibi hissediyorum. Bana beni, benliğimi, değerlerimi, geçmişimi, geleceğimi, tekrarlanacak olanları karşımda durup satır satır anlatıyormuş gibi. Biro'ya, Stêr'e, Migo'ya, Mam Sefo'ya ve tüm diğerlerinin her birine ayrı ayrı nasıl üzüleceğimi şaşırdım. Kızdığım ihanetleri.... Her birinin başından geçenlere neden diye diye çevirdim sayfaları. Dünya ellerimizdeyken nasıl bu kadar kötü hale çevirebiliyoruz, neden iyisini yapamıyoruz diye çok tartıştım. Hem kendimle hem çevremle. Mantıklı bir cevap yok kimsede. Sadece Biro olmak istemezdim. Tüm hayatı görmeyi istemezdim. Tek gözle bile görmek istemezdim. Işığı görmeyen göz neye yarar oysa. Daha fazla Mehmed Uzun okumak ümidiyle...

Dicle'nin SürgünleriMehmed Uzun · İthaki Yayınları · 20141,901 okunma

·

76 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.