İdam mahkûmu bağışlandığını öğrenince coşkulu bir mutluluk sergiledi. Ama bir süre sonra, sağlığı daha da düzelmişken, bu kısacık alışkanlıkla bile azalmış olan mutluluğun altından keskin bir endişe su yüzüne çıkmaya başladı. Hayatın iniş çıkışlarından kendisini koruyan, bu sarmalayıcı şefkat, zorunlu sükûnet ve serbest tefekkür ortamında, ölüm arzusu belli belirsiz içinde yeşermeye başlamıştı. Kendisi henüz bunun bilincine varmamıştı, ama tekrar yaşamaya başlama, alışkanlığını kaybettiği darbelere maruz kalma ve çevresinde sürekli gördüğü şefkat ve sevecenliği kaybetme fikri onu biraz korkutuyordu. Artık kendisiyle tanışmışken, denizde yol yol çizgiler açan tekneleri seyrettiği sarada saatler boyunca onunla sohbet eden, ona hem çok uzak hem çok yakın olan, içindeki kardeş yabancıyla tanışmışken hazza gömülmenin ya da hareketliliğe kapılarak kendinden geçmenin iyi olmayaca ğını da seziyordu belli belirsiz. Sanki ana vatanını yanlış bilen bir delikanlı misali içinde henüz tatmadığı yeni bir vatan aşkının doğduğunu hissedermişçesine ölümü özlüyordu; oysa ölüme doğru yol almaya ilk başladığında sonsuz bir sürgüne gidermiş gibi hissetmişti kendini..
·
16 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.