Nasıl ekoloji / çevre-bilim, hayat taşıyan birimlerin, yaşadıkları çevrede hayatta kalabilmek ve tekâmül edebilmek birbirlerine ihtiyaç duyduklarını açıklıyorsa, aynı prensip Williye göre insan ilişkileri içinde geçerlidir. Ferdlerin tek başlarına gelişmeleri yerine, yani katı bir endividüalist / bencil varoluş tarzı yerine insan ilişkilerinin “dialog” karakterini açıklar. Ferdi akılcılığın bölünmüşlüğünden uzaklaşarak, kalplerin birliğine işâret eder.
Bu manada eğer gelişmek, tekâmül etmek istiyorsak, eşimizin, hayat arkadaşımızın da gelişmesine, sâdece müsaade etmek değil, teşvik etmek ve bunun da ötesinde, yaratıcı bir çaba ile iştirak etmek gerekir. Ferdi olarak yaşamayı hedeflediğimiz, yaratıcılık, bağımsızlık, yeterlilik, maddi/manevi güçlenme ve benzeri kişilik özellikleri mutlu olmak için yetmez. Mutluluk ancak beraberce yaşandığında tamamlanır, kalıcı olur. Bu manada, gerektiğinde insan eşi için bu yönlerine feragat da edebilmeyi bilmelidir. O zaman, bu yalıtılmış sözde ferdi tekâmülün yanısıra, daha anlamlı bir alternatif ikili varoluş tarzı doğar, beraberce tekâmül hâli.
Sayfa 62 - Mustafa MerterKitabı okudu
·
86 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.