Acının Acıya Kaçışıdır, Tükeniş!Yıl 2018.
Zafer Çarboğa ile kitapta da bahsettiği Üvercinka Kitapevi'nde tanıştım. Orada çalışıyordum o zamanlar...
Gidip gelirdi çoğu zaman Zafer Hoca. Çok da severdim kendisini. Edebiyatı, şiiri, ruhun kelimelere nasıl döküldüğünü ilk kez orada, onlarda gördüm.
Tükeniş...
Tükeniş, yarım kalanların, tamamlanamayanların, soğukta dışarıda kalanların, sistemin dışında bırakılanların , kısaca hayat savaşında yaralı olanların öyküleri...
Bazen kahvehanelerde, bazen Sahaf Amca'nın raflarında bazen de o kayıtsız sokaklarda dolaştık. Tükene tükene...
Bunun neresini sevdim biliyor musunuz?
Ders çıkışları o kahvehanelere ben de uğradım. Sahaf Amca ile kitap takası yaptım, raflara doldum taştım. O sokaklar var ya o sokaklar. Ayakkabılarım çok çekti o sokaklardan.
Ben de yorgun, yarım ve tükenmiştim.
Gözden kaçan insanların ya da görülmek istenmeyenlerin hazin ve sessiz çığlığının ortaya dökülmesidir tükeniş.
Bu tükenmişlerin hayatlarını gözetlerken zaman kavramı da sessizce uzaklaşıyor ve ben hangi zamanda yaşadığımı unutuyorum. Bildiğim tek şey var: Bu hayat yarım kalanları daha da azaltma savaşı veriyor.
Okudum ama yüreğimde hep tamamlanamama, yarım kalma duygusu ile. Belki bu kitabı bile bitiremeyecektim. Belki çoğu şey gibi bu da yarım kalacaktı.
Eksik olmayı, görmezden gelinmeyi bir kez de buradan yaşadım ve kalplerini kara kilitlere vurmuş olanlara karşı olan savaşımızı bir de buradan sürdürdüm. Belki bu da yarım yamalaktı. Ama bu savaşa daha da inandım. Tükendim.
Şehrimdeki kasveti de gördüm güneşi de. Somurtan ve gülüşsüz insanların yanından da geçtim, gülümseyerek ışık saçanların da. İşte tükeniş kime ve neye rastgeleceğini bilmeden ama onun da korkusunu yaşamaktan ibaret.
Burada gizli yürekleri, gizli acıları gördüm. Sanki bu kısa öyküler asırlar süren sırların ortaya çıkışı gibiydi. Garip olan ise tükeniş içinde olanlar için sır olmayan sırlardı bunlar. Zafer Hoca tırnaklarıyla kazımış da çıkarmış tükeniş savaşının gizli anlaşmalarını.
Soruyorum Zafer Abi, ne zaman tamamlanacağız? Yüreğimiz yurdunu ne zaman bulacak? Kaç defa daha yenilmeye mahkûm, kaç defa?
Kaç eksilen daha girecek öykülerine? Kaç hassas kalbin intiharı ile sonuçlanacak bu savaş?
Soruyorum.
Tükeniş kimin, varlığı kimin yokluğu? Kimin sevinci ve kimin tuttuğu yas günlüğü? Kimin doğumu, kimin intiharı? Kimin tutamağı, kimin vazgeçişi?
Tükenmeye devam etmekte olan tüm tükenmişlere...
Ah, tükeniş!
Tükeniş!
...
..
.
