"İyi ve Kötü", "İyi ve Berbat"
"Ve misilleme görmeyen zayıflık "iyiliğe" kaygılı alçaklık "alçakgönüllüğe", nefret edilenleri boyunduruk altına almak "boyun eğmeye" (yani bu boyunduruğu buyurduğunu söyledikleri kişiye Tanrı diyorlar ona) dönüşüyor. Zayıfın saldırmazlığı, hatta onda bol bol bulunan korkaklığı, kapı eşiğinde duruşu, kaçınılmaz beklemek zorunda oluşu, burada olumlu adlar alıyor, "sabır" gibi; hatta "erdem" de deniyor onlara; intikam almaya gücünün yetmeyişine intikam alma isteksizliği, belki de affetme deniyor ("Çünkü ne yaptıklarını bilmiyorlar! Yalnızca biz biliyoruz ne yaptıklarını!") Ayrıca "düşmanını sevmek"ten söz ediyorlar, bunu yaparken terliyorlar."
Devam!
"Kuşku yok hepsi de sefil onların, bütün bu dedikoducular, köşe kalpazanları, büzülüp otursalar da sevecenlikle bir arada oysa bana sefaletlerinin Tanrı tarafından seçilmişliklerinin bir işareti olduğunu söylüyorlar, biri en sevdiği köpeği dövüyor; belki de sefalet, bir hazırlık, bir deneme, bir eğitim belki de daha fazlası. Bir gün, bedeli çok büyük, altınla, hayır! Mutlulukla haraçlar vererek ödenen bir şey. Buna da "saadet" diyorlar."
Sayfa 63Kitabı okudu
·
28 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.