"Gün ışığını ömründe hiç görmemiş ve duymamış sağıra, ruhunu asla dile getiremeyen dilsize acıyorsunuz da, sahte bir namus ve utanma bahanesiyle o gönül körlüğüne, o ruh sağırlığına ve o vicdan sessizliğine acımak istemiyorsunuz. Halbuki bunlar o talihsiz hastayı çılgına çevirir, delirtir ve elinde olmadan, hiç arzulamadan iyiyi görmek, Tanrı'yı işitmek, inancın, aşkın ve imanın tertemiz, saf, lekesiz dilini konuşmak yeteneğinden yoksun ederler."
·
14 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.