Vicdan önemli bir duygudur, bunu bilip üstünü kapatmaya çalışmak…
Hepsi şimdi başıma neler geldiğini biliyor. Amcanım eşine de anlattım ve “Aman sus sus, kimse duymasın, bizim şerefimiz var” dedi. “Ne şerefi? Bizim şerefimiz yok mu, biz şerefsiz insanlar mıyız yani?” dedim. “Beni sen doğurmadığın için böyle rahat konuşuyorsun. Çocuğunun başma böyle bir şey gelseydi ne yapacaktın?” dedim. Benim arkamda kimse yoktu ve benim başıma gelmesi normalmiş gibi konuşmuşlardı. Benim suçum muydu çocukken büyümek zorunda kalmak? Kimsem yoktu, inşaatlarda büyüdüm resmen. Evden bir çıkıyordum, bütün gün inşaatlarda, dere boylarında dolaşıyordum. Ne soğuğu kışı biliyorduk ne de sıcağı. Alıyordum elime bir ekmek, çıkıp geziyordum kendi kendime.
·
27 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.