Edûlê li pey xwe hişt û bi hevalên xwe re dan nav erda beriyê. Edûl di cihê xwe de cemidî, ji xwe re got:
-Çavên mìn birijin, hustê min bişkê, gerdena min bihele. Te dît bê min çi kir? Ev çi bû min kir, ev çi keder û elema giran bû ku min berda hundurê Dewrêş. Bi Xwedê heta roja ku dimre ev peyva min ji bîra wî naçe.
Edûlê vegeriya hat bin konê xwe, şîn, girî û hawar dani.
Sayfa 86Kitabı okudu
·
108 views
Dewrêşê ku jibo Edûla Milan çû cenga şer û di şer de hate kuştin, lê belê Edûl jî çû dawî ji Pismamê xwe re zewîcî... Belê ezbenî çîrok bi vî rengî dawî dibe li ser navê Dewrêş Edûl jî bû leheng û çelenga dema xwe.
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.