Hayır, hayır Artik o genç insanın korkutucu arayışı içinde değilim. Ne ya- şantıları, ne de insan sıcaklığını arıyorum. Bugün, hem insan sicaklığını, hem de sevgiyi yalnız kendi içimde taşıyorum. Ya- ni sevgisizim. Ve soğuk. Kent resimlerini kendimle taşıyorum. Bütün yolculuklarımın, yolculuklardan oluşan yaşamımın bütün tün insan resimlerini. Ya da sürekli kalışımın Ardımda, ne ya- insan sevgisine dönüştü. Ve ben orada duruyorum. Duyguların şayan, ne de ölen insan sevgisiyle Tüm yaşantılarım genel bir ları gibi bir sevgi. Birdenbire sağnakla da boşalabilir Hafif bir genelliğinde Başka hiçbir şey. Soyut, genel, duygusal, yaz bulut- esintiyle de yitebilir Sağnak da benim. Esintiler de. Ve ardından güneş çıkınca, gökyüzü bulutsuz olunca, o zaman kentlerle, tren raylarıyla, toprak yollarla, bozkırla, denizlerle, gecelerle, sabah- larla, insan gövdeleriyle, yalnızlığımla bağlantılı anıların ne acı verici, ne de mutlu kılıcı duygularını taşıyacağım Bomboş var olacağım. Kendi doluluğumun boşluğunda
·
12 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.