Eren Akçil
@Algorthym
2 okur puanı
Ekim 2020 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Bir kitabı okumaya başladı
2024 okuma hedefini ekledi.
2024 OKUMA HEDEFİ
0/45 kitap - %0 tamamlandı
Henüz kitap okumadı
45 kitap
0 sayfa
0 inceleme
0 alıntı
5 günde 1 kitap okumalı.
Okur Takip Önerileri
Bir kitap okudu
64 syf.
5/10 puan verdi
Hayır, hayır Artik o genç insanın korkutucu arayışı içinde değilim. Ne ya- şantıları, ne de insan sıcaklığını arıyorum. Bugün, hem insan sicaklığını, hem de sevgiyi yalnız kendi içimde taşıyorum. Ya- ni sevgisizim. Ve soğuk. Kent resimlerini kendimle taşıyorum. Bütün yolculuklarımın, yolculuklardan oluşan yaşamımın bütün tün insan resimlerini. Ya da sürekli kalışımın Ardımda, ne ya- insan sevgisine dönüştü. Ve ben orada duruyorum. Duyguların şayan, ne de ölen insan sevgisiyle Tüm yaşantılarım genel bir ları gibi bir sevgi. Birdenbire sağnakla da boşalabilir Hafif bir genelliğinde Başka hiçbir şey. Soyut, genel, duygusal, yaz bulut- esintiyle de yitebilir Sağnak da benim. Esintiler de. Ve ardından güneş çıkınca, gökyüzü bulutsuz olunca, o zaman kentlerle, tren raylarıyla, toprak yollarla, bozkırla, denizlerle, gecelerle, sabah- larla, insan gövdeleriyle, yalnızlığımla bağlantılı anıların ne acı verici, ne de mutlu kılıcı duygularını taşıyacağım Bomboş var olacağım. Kendi doluluğumun boşluğunda
Sevgi, istenilen bir olguya da aktarılır, aktarılabilir Çeşitli
anlara, çeşitli insanlara, çeşitli kentlere, caddelere, tepelere ak-
tarılabilir. İnsan ne denli derin düşünebiliyorsa, sevgisi o denli
derindir O denli doyumsuzdur Ve acısı da o denli buyuk. Ya-
ya da
şam acısı
Öykü ve şiir yaratmak için doğmuş olanlar, aşık olmakla yetinemezler, çünkü aşkın sanatsal bir yapıtı oluşturacak entelektüel örgüsü yoktur"
Her anı ölüdür.
Şimdi sen de bir anısın. Sen de ölüsün. Her zaman be- nimle birlikte olan, birlikte taşıdığım, yaşadığım sözcüklerime dönmem gerek. Sözcüklerim olmadan o gökyüzüne nasıl da- yanabilirdim. O caddeye, o geceye, gecelere, uykuyla uyanık- lik arasında öylesine yatıp uyuyamadığım için sinirlendiğim ve her şeyi düşünüp, kalkıp düşündüklerimi sözcüklere çevi- remediğim gecelere. Ya da uykunun ölümsü derinliğinde var oluşumuzun küçüklüğünü algıladığım gecelere. Bu yaşam, be- ni ancak içimde esen rüzgarları, içimde seven sevgileri, içimde ölen ölümü, içimden taşmak isteyen yaşamı, sözcüklere dönüş türebildiğim zaman ve sözcükler, o rüzgara, o ölüme, o sevgiye yaklaşabildiği zaman dolduruyor. Başka hiçbir şey.
Şimdi sen bir anısın. Tenin herhangi bir yerde sürdürecek
yaşamını. Hiçbir sevginin ardından gidemem. Sevgi inandırıcı
değildir. Düşüncelerin bulduğu, düşüncelerin biçimlendirdiği
bir durumdur. Düşünüldüğü oranda büyür, derinleşir, büyütü
Jür, derinleştirilir. Ne denli düşünülürse, o denli büyür. O denli
dayanılmaz boyutlara ulaşır, ulaştırılır. Gerçekleştirilemez. So- yutlaşır. Ve hiçbir zaman bitmez. Yaşam gibi. Ölüm gibi.
"Insan sevgiye biri yanımızda olmadığından acı çekene dek daya- nir, oysa gerçek yalnızlık dayanılmaz bir hücredir."
Gece, Berlin'deki bu düz duvardan oluşmuyor. Anadolu evlerinin tahta üzerine sıvanmış duvarları. Sıkıcı kentleri, zamanın duruşunu ve çocukluğun korkularını anımsatan duvarları. Büyük Avrupa kentlerinin müze duvarları, galeri duvarları Ölü duvarlar. Insanın solu- ğunu daraltan duvarlar. Duvarlar yaşamımızdaki mezarlar mı. Kent sokaklarında çıkan her benlik değiştirilmiş, takınılmış bir kişilik değil mi. Duvarlar gerisinde en çok kendimiz olmuyor muyuz. En çok duvarlar arasında direnmiyor, en çok duvarlar ardında duymuyor muyuz. Duvarlar ardında bu doyumsuz yaşamdan soluklar alarak ve alamayarak ayrılmayacak mıyız. Ona gene bir şiiri anımsatıyorum.
"Do not go gentle into that good night."
Her var oluş kendisiyle birlikte ölümü getirmiyor mu?
Her sevginin başlangıcı ve süreci, o sevginin bitişinin getirece- ği boşluk ve yalnızlık ile dolu. Belirsizlikler arasında belirleme- ye çalıştığımız yaşam gibi. Sevgi isteği, kendi kendine yaşamı kanıtlama dileği kadar büyük. Belki kendilerine yaşamı kanıt- lamaya gerek duymayan insanlar, sevgileri de derinliğine duy- madan, acıya dönüştürmeden yaşayıp gidiyorlar. Ya da sevgiyi sevgi, beraberliği beraberlik, ayrılığı ayrılık, yaşamı yaşam, ölu- mu ölüm olarak yaşıyorlar. Oysa yaşam ölümle, ölüm yaşamla tanımlı. Ama sen. Senin için her beraberlik ayrılış, her ayrılış beraberlik, sevgi sevgisizlik, duyum duyumsuzluğun başladığı an. Birisinin teniyle yanyana olmak, kendi var oluşumu unut- mak mı. Ya da daha derin algılamak mı. Kendi var oluşum. Her var oluş kendisiyle birlikte ölümü getirmiyor mu?
Sayfa 11Kitabı okuyor
Bir kitabı okumayı düşünüyor
Bir kitabı okumayı düşünüyor
1000Kitap'a katıldı.