Sevgili Wilhelm, insanların dolaşmak ve yeni keşiflerde bulunma hevesi ve onları yeniden dar sınırlarına yönlendiren, geleneklere boyun eğdiren ve çevrelerinde olup bitenlere aldırmayan bu gizli içgüdü üzerine sık-sık düşünmüşümdür.
Ruhlarımızın önünde belirsiz bir enginlik uzanıyor; zihnimizin algıları gözümüzün algıları kadar belirsiz ve tüm benliğimizin içten bir şekilde teslim olmasını arzuluyoruz. Böylece ruhumuz eksiksiz ve tek bir harika duygunun kusursuz neşesiyle dolabilir. Ne yazık ki, hedrfimize ulaştığımızda, uzakta olan yakınımıza geldiğinde her şey değişir. Her zamanki gibi yoksul ve kısıtlıyız ve ruhlarımız ulaşılmaz bir mutluluğun peşinde yorgun düşüyor.
Böylece huzursuz gezgin kendi toprağını özler ve tüm dünyayı dolaşıp aradığı mutluluğu evinde, karısının kollarında, çocuklarının sevgisinde ve onlar için çalışıp çabalamasında bulur.
·
8 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.