"Ama," dedi Kumral'ın eli belime yerleşirken. "Ben ölemiyorum, Maya. Ve artık insan olmadığımdan beri, bana en çok insan hissettiren şey sensin. Doğru, karanlık, hem de çok... Ama sen ölürsen bu ikimizin de sonu olur gibi hissetmeyi durduramıyorum. Benim karanlığım, içine sen karıştığından beri bulanık, alacakaranlık. Benim için artık umut yok, beyaz bir dünya seçenek bile değil. Ama sen, beni ve bütün düşüncelerimi gri yapabiliyorsun. Sen, gece saçlı kız..." Elleri omuzlarımdan kaydı. "Sen benim perdeleri aralamama neden oluyorsun."
··
1 artı 1'leme
·319 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.