Min hez kir ji dengê avê ê kû tevlî dengê dilê min dibû... Min nizanîbû cara çendan bû, şûv hiştibû dil. Bayê reş bi vê de nebiribû, tu ewrên baranê li ser heyva rû... Hêsiran xwe digihandin îskeîskan, keser li çardeh bû. Ma kê dizanîbû êş çi qasî kûr e, û xunav çawa tên xwarê...