Ne oldu tam da bilemiyorum, sanırım insandan tiksintimin ilk tohumu atıldı. Hatta atılır atılmaz boy verdi. Ben bu boyu ve ekileni zamanı ve hali ile bildim, tanıdım. Ara oldu. Benimle onların arasında ben ve onlar denecek bir ara oluştu. Artık karşı karşıya olduğumuzda tam yüz yüze değildik, arada ara vardı ve bu malûmdu. Aranın ne olduğu ve onu neyin oluşturduğu meçhuldü. İnsan olmakla olmamak, katil olmakla kedi seven olmak, cinnetperver olmakla olmamak arasını hep o aranın oluşturduğunu ve başkaları ile bir arası olmayanın olanla bir olmayacağını bildim. Çünkü hep o araya ve boşluğa ya her şeyimi düşürdüm ya hep orda yüzdüm, ya bakarken her şeyle bir uzaklık ve ele geçmezlik duydum ya kendimi içerde değil hep bakışsız bir kıyıda buldum.
·
41 görüntüleme
kalbime geldi
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.